Παρεμβάσεις σε νίκαια και κορυδαλλό ενάντια στην πατριαρχία και τις γυναικοκτονίες.
Στις παρεμβάσεις μοιράστηκε και το αυτοπαρουσιαστικό μας κείμενο
Είμαστε οι καρακαηδόνες.
Είμαστε γυναίκες που γνωριστήκαμε συνδεθήκαμε και σχετιστήκαμε μέσα και γύρω από τη λειτουργία του αναρχικού χώρου πάροδος στη νίκαια.
Αφορμή για την έναρξη των συναντήσεών μας υπήρξε η ανάγκη συλλογικοποίησης των βιωμάτων μας μέσα στο καταπιεστικό ασφυκτικό πλαίσιο της πατριαρχίας και η επιθυμία μας να σπάσουμε τη φυσικοποίηση του σεξισμού, των προνομίων και της κουλτούρας του βιασμού, πάνω στα οποία εδραιώνεται και αναπαράγεται. Βιώματα που διαπερνούν όλες τις φάσεις ζωής όσων δεν πληρούν τα χαρακτηριστικά του cis άντρα. Φορώντας μας το δίπολο από τη στιγμή που γεννιόμαστε, εκκινώντας από το μαιευτήριο με τα ροζ και γαλάζια μπαλόνια, την οικογένεια όπου μόνο ασφαλής χώρος δεν είναι, την εκπαίδευση, τη δουλειά. Το δρόμο που έχουμε μάθει να περπατάμε με τα κλειδιά στο χέρι, τις παρέες μας που καλούμαστε να ανεχτούμε τα σεξιστικά αστεία γιατί διαφορετικά θα χαρακτηριστούμε υπερβολικές, τις κακοποιητικές μας ερωτικές σχέσεις.
Στις συλλογικότητές μας βρεθήκαμε λόγω της ανάγκης μας να αγωνιστούμε για ένα νέο κόσμο αντιεξουσιαστικό, αντιιεραρχικό, με όραμα την ελευθερία και την αλληλεγγύη. Σπάσαμε τα μούτρα μας κι εκεί. Διαπιστώσαμε ότι αυτονόητα δεν υπάρχουν. Διαπιστώσαμε επώδυνα το πολύ απλό -αλλά όχι εύκολο- ότι όλα μας είμαστε δημιουργήματα διαπλεκόμενων εξουσιαστικών συστημάτων (καπιταλισμού, πατριαρχίας, κράτους). Όλα μας φέρουμε τις αντιφάσεις μας, το καθένα με διαφορετικές ποιότητες και έχουμε δύσκολο δρόμο μπροστά μας να διανύσουμε με στόχο τη χειραφέτησή μας, την αποτίναξη προνομίων, την αλληλεγγύη. Κανένα δεν καθαγιάζεται περνώντας το κατώφλι ενός αναρχικού στεκιού ή μας αναρχικής συλλογικότητας.
Αναγνωρίζουμε την πατριαρχία ως σύστημα εξουσίας που στηρίζεται στα δίπολα, στις διακρίσεις με βάση το φύλο, την σεξουαλικότητα, την ηλικία, την αρτιμέλεα και στις ιεραρχήσεις, στενά διαπλεκόμενο με τα άλλα συστήματα εξουσίας του κράτους, του καπιταλισμού, του ρατσισμού. Αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα μας ως ολικό και διαρκή απέναντί τους χωρίς προτεραιότητες και ιεραρχήσεις.
Στεκόμαστε απέναντι στην αφομοίωση των φεμινισμών από το κράτος και τους θεσμούς του. Όροι όπως “ισότητα” και “δικαιώματα” δεν βρίσκονται στο λεξιλόγιό μας. Στόχος μας είναι η διάρρηξη της πατριαρχίας και όχι η διαχείρισή της. Ο ρόλος των μπάτσων και των δικαστών διαιωνίζει την κουλτούρα του βιασμού και στέκονται επιθετικά στα επιζώντα πρόσωπα. Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα. Η θεαματική παρουσίαση από τα ΜΜΕ γυναικοκτονιών, βιασμών και κακοποιήσεων κινείται στα ίδια πλαίσια χύνοντας παράλληλα και το ρατσιστικό τους δηλητήριο ανάλογα με το που έχει γεννηθεί ο δράστης.
Στήνουμε αναχώματα στη γειτονιά μας, στους δρόμους μας, στις πλατείες μας απέναντι στη ματσίλα, στα δίπολα, στο σεξισμό, στην ομοβοφία, στην τρανσοφοβία. Ο δημόσιος χώρος μας ανήκει. Στεκόμαστε η μία δίπλα στην άλλη. Αλληλέγγυα. Δεν χρειαζόμαστε βοήθεια, δεν χρειαζόμαστε συμβουλές, δεν χρειαζόμαστε προστασία από τους άντρες των ζωών μας.
είμαστε οι καρακαηδόνες από το αναρχικό στέκι πάροδος
είμαστε οι γλωσσούδες, οι υστερικές, οι υπερβολικές οι αντιδραστικές
χτίζουμε συλλογικές αντιστάσεις απέναντι σε κάθε φορέα της πατριαρχίας
δεν είμαστε φρόνιμες, δεν κάνουμε ησυχία, δεν ησυχάζουμε μέχρι την εξάλειψη κάθε μορφής εξουσίας
